“ မိရုိးဖလာ… ဗလာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ”

ထက္ေဇာ္

ေကာင္းကင္နက္က ၾကယ္ေတြေၾကြေစတယ္…။
တိတ္ဆိတ္ညိဳးညံေနတဲ့
ျဖဴလႊလႊ ေတာက္ေလာင္မႈေတြ…။

အစိမ္းရင့္ရင့္ ပြင့္ေစတဲ့
နီးေဆြးေဆြး သံလြင္ခက္ေတြ….။

အဓိပတိလမ္းေဘးက
အညတရ ကံ့ေကာ္ေၾကြေတြ…။

ေတးတစ္၀က္နဲ႔ ခႏၶာပ်က္ခဲ့တဲ့
ထေနာင္းပင္ထက္က ခ်ဳိးငယ္ေတြ…။

မုိးအလင္း ဇာတ္ထုပ္တစ္ခုထဲက
ငုတ္တုတ္မုိးခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီး အိမ္ျပန္မေရာက္တဲ့ကဗ်ာအုိေတြ….။

ဒါဟာ … ဒုိ႔ေရးတဲ့ သမုိင္းလား…..။
ေရးၿပီးသား ဖတ္စာတစ္အုပ္လား….။
ဆပ္ရန္လက္က်န္ရွိ အေၾကြးစာရင္းလား….။
……. …….. …….. လား…။
……. …….. …….. လား…။
……. …….. …….. လား…။

“ ဘ၀” ဆုိတာ “ ခဏ” ေလးပါကြာဆုိၿပီး
“ခဏ” ဆုိတာ “ ဘ၀” ပဲဆုိတာေမ့ေလ်ာ့
ညေတြထဲမွာ ၾကယ္ေတြကုိ
ပလုံစီဂီတေတြ၊ အညွီအေဟာက္ေတြ
စီးကရက္ေတြ၊ မိန္းမပ်က္ေတြ နဲ႔ ျမွား

ဒီလုိနဲ႔ …..
ေန၀င္ရီတေရာမွာ အမွန္တရားနဲ႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္
ေက်ာ္ဖတ္ရန္နဲ႔ မေရးျဖစ္ေတာ့တဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြအေၾကာင္း
ေထာင္းနေမာင္းထ၊ ဖြာလန္ႀကဲေဆြးေႏြးၿပီး
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ျပန္ျမည္းေနမိတာ ၾကာေပါ့….။

ဟုတ္တယ္…..
ေကာင္းကင္နက္က ၾကယ္ေတြေၾကြေစတယ္လုိ႔ေလ…..။

(၁.၅.၂၀၀၈)