ခ်စ္သူ
“ကံတရား” ဆုိတာ
ေ၀ေနတဲ့ “ႏွင္း” ေတြလုိပဲလား
ပိတ္ဆုိ႔ထားလုိက္တာ ဘာမွကုိမျမင္ရဘူးေလ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့လည္း အရွင္းပါဘဲလား။
ခ်စ္သူ
မဆုံႏုိင္တဲ့ အေ၀း
ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္ေတြရဲ့ အေ၀း
ေ၀းၿပီးရင္း ေ၀းလာေနၾကၿပီ
ေျဖသိပ္မႈနဲ႔ နယ္စပ္ေတာင္တန္းေတြရဲ့
စိမ္းျမျမ လြင္ျပင္က်ယ္ၾကီးကုိသာေငးေမာခဲ့ရ.....။
ခ်စ္သူ
သတိၱရွိၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့သူေတြ
သစၥာရွိၿပီး ၾကင္နာတတ္တဲ့သူေတြရွိတဲ့
အမိေျမဟာ
Curfew ဆုိတဲ့ ေလွာင္အိမ္အတြင္း
အက်ဥ္းက်ခဲ့တာ ရာစုႏွစ္ထဲေတာင္၀င္သြားခဲ့ရၿပီ။
ခ်စ္သူ
ဖ်က္ေလးဖ်က္(ထုိးစစ္ေတြေၾကာင့္)
ဇာတိေျမပါ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္
ကမာၻဦးလူသားဘ၀ကုိျပန္ေရာက္
ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာကုိရွာခဲ့ရေပါ့။
ခ်စ္သူ
ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစား
ထားရာေန ေစရာသြား
ေျမျမဳပ္မုိင္းမရွိတဲ့ ဒီေျမမွာ
(တ၀မ္း ၀ပါရဲ့) နာသာခံခက္တဲ့ ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ႕
ၾကာၾကာမေနခ်င္ဘူး။
ခ်စ္သူ
အလြမ္းေတြေျပမဲ့တရက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိ
ဘ၀နဲ႔ရင္းရတဲ့ အရသာ
အရမ္းတန္ဖုိးၾကီးပါလား။
ခ်စ္သူ
အလြမ္းေတြက
အလြမ္းေတြဆီကုိျပန္မလာမခ်င္း
ခံစားၾက ေၾကကြဲၾကအုံးေပါ့
ရင္ဘတ္ေတြ တုန္သြားေအာင္ထိခိုက္ၾကအုံးေပါ့။
ျပည့္စုံ
Thursday, January 24, 2008
ဒုကၡသည္တေယာက္ရဲ့ လြမ္းခ်င္း
Monday, January 21, 2008
ဖြဲမီး
မင္းရဲ့အလင္းမွာ
ငါဟာေသာင္တင္ခဲ့မိေပါ့ ...
ငါက မင္းကုိမရူးသြပ္ေပမယ့္
မင္းကငါ့ကုိ ရူးသြပ္ေအာင္လုပ္ခဲ့
အမွားအယြင္းေတြ သီဆုိပုံဆန္းၾကယ္ေပမယ့္
ငါကေတာ့ ငါ့အႏုပညာကုိ ငါေစာင့္သိခဲ့ပါတယ္။
စာေတြ႔အရ
MRTV အျမင္အရ
သူတုိ႔ စြန္႔လႊတ္ၾကတယ္
သူတုိ႔ေပးကမ္းၾကတယ္
သူတုိ႔ေစတနာမွန္ၾကတယ္
သူတုိ႔ျပဳျပင္တယ္
သူတုိ႔ထိန္းသိမ္းတယ္
သူတုိ႔ေစာင့္ေလွ်ာက္တယ္
သူတုိ႔ ေကာင္းၾကတယ္
... .... ......... ....... ..... ....
.... ...... .... ..... ...... .......
တုိ႔ေတြအားလုံး သိခဲ့ၾကပါတယ္။
ေကာင္းတာတစ္ခုမွမလုပ္ဘဲနဲ႔
အနာဂတ္ကုိေကာင္းေအာင္လုပ္မယ္ဆုိသူေတြအေၾကာင္း။
တုိ႔ေတြအတြက္
သဘာ၀က်က် ရသေျမာက္တဲ့ ဟာသဆုိတာ ...
အက်ဳိးအေၾကာင္းဆက္ႏြယ္မႈေတြလား
ေကာင္းကင္ကုိေမာ့ေမာ့ၾကည့္တတ္တဲ့
မ်က္လုံးေတြနဲ႔မွဆုံခဲ့မိ
ဓါတ္ဆီတုိင္ကီထဲ
ဆီအျပည့္ထည့္ထားၿပီးသလုိ
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ စိတ္ခ်လက္ခ်။
ငါသိလုိက္ရတယ္..
ခြင့္လႊတ္ျခင္းကုိ မေမြးျမဴတတ္သူရဲ့
ႏွလုံးအိမ္သည္ ပူေလာင္တယ္ဆုိတာ...။
ငါဆုိတဲ့ေကာင္က ေသြးေအးတယ္
ႏႈတ္ဆိတ္တယ္
တုိးတိတ္လြန္းေတာ့
အဲဒီရင္ခုန္သံကုိ
မင္း...ၾကားရလိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး..။
ျပည့္စုံ
Saturday, January 19, 2008
က်ိန္းေသေနေသာ ရင္ဖြင့္သံ
အခ်စ္မွာ
လိမ္းေဆးကုိ ေသာက္ေဆးနဲ႔မွားယြင္းမိသူ။
သံစဥ္မဲ့ မင္းေရးခဲ့တဲ့
အေတြးလွလွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိငါလြမ္းတယ္။
အလြမ္းေတြက
အလြမ္းေတြကုိ ျပန္လြမ္းတဲ့အထိ
ႏွလုံးသားေရလည္အုံၾကီးစုတ္ကြဲတဲ့အထိေပါ့။
တုိ႔ေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္
အရင္းကေန အဖ်ားအထိေပါ့
ဒီလုိတည္ေဆာက္မႈမွာ
စြန္းစြန္းထင္းထင္းေတြျဖစ္ခဲ့ပါသလား..
ေမွာက္ေမွာက္မွားမွား
စြပ္ေၾကာင္းၾကီးေတြနဲ႔လား...
ဒါမွမဟုတ္
ပ်က္ပ်က္ယြင္းယြင္း အပ်က္အစီးေတြနဲ႔လား
ျမင့္ျမင့္မားမား အမွားအျပစ္ေတြလား....
...... ..... .... ... ...
ဒီေလာက္မြန္းၾကပ္မယ္မွန္းသိရင္ (အစကတည္းက)
အသက္ရႈတတ္ေအာင္
ငါမသင္ခဲ့ပါဘူး။
ဘ၀ဆုိတာဘာလည္း
ကံၾကမၼာဆုိးကုိ အဆင္းဘီးတပ္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္လား။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂစ္တာလုိ
တင္းလုိက္ေလွ်ာ့လုိက္
ပုတ္လုိက္ခတ္လုိက္နဲ႔
မသာယာေတာင္ အသံညီဖုိ႔ေတာ့လုိမယ္။
ခ်စ္သူ
ညျပာျပာကုိေပြ႔ပုိက္ၿပီး ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း
ေဆာင္းေလညွင္းအသြဲ႔မွာ
မင္းပါမလာႏုိင္ခဲ့ဘူး...။
တစ္စုံတေယာက္က တစ္စုံတရာကုိ ေစာင့္ရသလုိမ်ဳိး
တစ္စုံတရာက တစ္စုံတေယာက္ကုိ ထားခဲ့သလုိမ်ဳိးနဲ႔
နင့္နဲေၾကကြဲၾကဦးေပါ့...။
ျပည့္စုံ
Sunday, January 13, 2008
ဒါဏ္ရာရ သစ္ပင္
လူတုိင္းလူတုိင္း.. အေ၀းတေနရာမွာ
ရြာေနတဲ့“ မုိး ” ေ၀ေနမယ့္ “ ႏွင္း ” ေတြကုိ
ေတြးေနၾကလိမ့္မယ္။
စိတ္ကေတာ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းစြာေ၀ေနတဲ့
ျမဴႏွင္းေတြလုိ တစိမ့္စိမ့္နဲ႕
သတိရမႈမွ အပ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြပါ။
အေမ့ကုိလြမ္းလုိက္
သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလြမ္းလိုက္
ဇာတိေျမကုိလြမ္းလုိက္
ၿမိဳ႕ျပင္ထုတ္ထားတဲ့
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိလြမ္းလုိက္နဲ႔
သားအလြမ္းေတြတုိင္းမွာ
အေမအၿမဲတမ္းပါခ်င္မွပါမယ္
ေသခ်ာပါတယ္...
အေမ့အလြမ္းေတြတုိင္းမွာေတာ့
သားအၿမဲပါေနမွာပါ။
ေ၀းခဲ့ၾကတယ္
အလူးအလဲကုိေ၀းခဲ့ၾကတယ္
မၾကားႏုိင္ေအာင္ေ၀းခဲ့ၾကတယ္
ျပန္မဆုံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိေ၀းခဲ့ၾကတာပါ
ဘယ္လုိသံသရာလမ္းေတြ ေကြးေကာက္ခဲ့လုိ႔ပါလိမ့္။
တခ်ဳိ႕က ကဗ်ာနဲ႔လြမ္း
တခ်ဳိ႕က သီခ်င္းနဲ႔တမ္းတ
တခ်ဳိ႕က အေတြးနဲ႔ ေၾကကြဲ
တခ်ဳိ႕က ေ၀ဒနာနဲ႔ ရႈိက္ငင္
အေမ... အေမ.... အေမ...။
ျပန္ဆုံမယ့္တရက္
ေန၀င္ေနထြက္ မေရမရာနဲ႔ တြက္ခ်က္
ေသခ်ာပါတယ္
အေမကုိလြမ္းဘူးသူတုိင္း
ဒုကၡနဲ႔ရင္ဆုိင္ႀကံဳဘူးလုိ႔ျဖစ္မယ္
အေမကုိခ်စ္ရေကာင္းမွန္းသိသိလာတယ္။
ဒုကၡနဲ႔တခါႀကဳံတုိင္း
ခလုပ္ထိတုိင္း
“တ”ရလြန္းလုိ႔
လက္ညဳိးညႊန္ရာ အေမျဖစ္ပါေစလုိ႔ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ျပည့္စုံ
Saturday, January 12, 2008
နာၾကည္းမႈမ်ားရဲ့ပုစာ
(၁)
ေရာင္နီလာနံနက္ခင္းမွာ
ျပတင္းတံခါးေလးကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
သာယာလႈိက္ေမာဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ကုိ
ဆြတ္ျပန္႔ၾကည္ႏူးစရာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေလးေတြပါ
ဒီလုိ ေနရာ
ဒီလုိ ေဒသမ်ဳိးမွာ
ဖိႏွိပ္မႈေတြ
ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ
အဓမၼေတြ
ျပည္တြင္းစစ္ေတြ
ရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘယ္သူေတြထင္မွာလဲ...။
(၂)
ငါစဥ္းစားတယ္
ဆန္းသစ္တဲ့ေန႔ရက္ေတြအေၾကာင္း
ငါသိခ်င္မိတယ္
ပန္းသစ္ေတြ ေ၀ေ၀ေနတဲ့ မနက္ခင္းေတြအေၾကာင္း
ငါေတြးၾကည့္တယ္
“ဒုကၡသည္တေယာက္က
သူ႔အမိႏုိင္ငံေတာ္ ေျမပုံကုိ
စူးစိုက္ေငးၾကည့္ေနသလုိမ်ဳိး ” (ကုိထက္မုိး- လူထုအေမ)
ေသခ်ာတာကေတာ့
လူေတြမ်က္ႏွာေပၚက
ကမာၻၾကီးကုိငါမယုံေတာ့ဘူး... ေသခ်ာပါတယ္...။
ဒီလုိနဲ႔ပဲ
ငါ့လက္ထဲက ငါ့ဘ၀ေလးကုိ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားၿပီး
အမွန္တရားကုိလြမ္းလြမ္းေနတတ္ၿပီ။
(၃)
ေလာကဓံနဲ႔မိတ္ေဆြျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္
ဖိတ္တ၀က္ စင္တ၀က္ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ
ကုိယ့္အတၱကုိယ္ခ်စ္ရင္းနဲ႔
ငါခ်စ္တဲ့သူေတြ
ငါမုန္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ေကြကြင္းခဲ့ရတဲ့အထိေပါ့...။
ငါမခံႏုိင္ဘူး ဒီလုိဘ၀မ်ဳိးေတြထဲမွာ
နာက်င္စြာနဲ႔ငါေအာ္ဟစ္မိတယ္ သိခြင့္ရွိမလား
ကံတရားရဲ့ လွည့္ကြက္လား
ေလာကၾကီးရယ္ ငါတုိ႔ေတြအတြက္တရားရဲ့လားလုိ႔။
ျပည့္စုံ
Thursday, January 10, 2008
အသက္မဲ့စိမ္းလန္းျခင္း
ကုိယ္ေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါေတာ့
တေလာကလုံးသိေစခ်င္ၾကတယ္။
ကုိယ္ကမေကာင္းတာျပဳလုပ္တဲ့အခါၾကေတာ့
တေလာကလုံး မသိေစခ်င္ၾကဘူး။
ရင္ခုန္လုိက္တုိင္း
အသက္ရႈလုိက္တုိင္း
နာက်ည္းမႈေတြေမ့ေပ်ာက္မရေတာ့ဘူး။
Type the rest of your post here.ညစ္ေထးမႈေတြသာ တေန႔တျခား
တုိးတုိးလာတယ္ တဘ၀လုံးလုံးလုိပါပဲ။
အဖူးရယ္ အညႊန္႔ရယ္လုိ႔ ေ၀ဆာလန္းဆန္းခြင့္မရွိ
အိမ္မက္မက္တာေတာင္ မေျဖာင့္တန္းခဲ့။
ဒီကမၻာႀကီးေပၚမွာ
က်ေနာ္တုိ႔ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနရမွာလဲ
ဒီလုိ တဖက္သတ္သာ စိမ္းလန္းခြင့္ရွိတဲ့
ဒီေတာအုပ္ထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ဘာလုိ႔ဆက္အသက္ရွင္ေတာ့မွာလဲ။
ဘ၀ေတြကုိ
ေကာ္ဖီမစ္တခြက္လုိ
စိတ္ရွိလက္ရွိ အေမႊေႏွာက္ခံေနရမွာလား။
ဘယ္ေလာက္ စစ္ခင္းရအုံးမွာလည္း
ဘယ္ေလာက္ ေျဖရွင္းရအုံးမွာလည္း
အမွန္တရားေတြ႔ဖုိ႔အတြက္
လူသားရပုိင္ခြင့္ေတြအတြက္...။
ေသခ်ာပါတယ္
ဒါဏ္အရာ အျပင္းဆုံးလူသားေတြအတြက္
ႏွလုံးသားေတြ သစ္ငုတ္တုိျဖစ္ေနပါေစ
ေျမၾကီးထဲမွာ အျမစ္ရွိေနသေရြ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရြက္သစ္ေတြက စိမ္းစုိရွင္သန္ဆဲပါ။
ျပည့္စုံ
