လူတုိင္းလူတုိင္း.. အေ၀းတေနရာမွာ
ရြာေနတဲ့“ မုိး ” ေ၀ေနမယ့္ “ ႏွင္း ” ေတြကုိ
ေတြးေနၾကလိမ့္မယ္။
စိတ္ကေတာ့ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းစြာေ၀ေနတဲ့
ျမဴႏွင္းေတြလုိ တစိမ့္စိမ့္နဲ႕
သတိရမႈမွ အပ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြပါ။
အေမ့ကုိလြမ္းလုိက္
သူငယ္ခ်င္းေတြကုိလြမ္းလိုက္
ဇာတိေျမကုိလြမ္းလုိက္
ၿမိဳ႕ျပင္ထုတ္ထားတဲ့
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိလြမ္းလုိက္နဲ႔
သားအလြမ္းေတြတုိင္းမွာ
အေမအၿမဲတမ္းပါခ်င္မွပါမယ္
ေသခ်ာပါတယ္...
အေမ့အလြမ္းေတြတုိင္းမွာေတာ့
သားအၿမဲပါေနမွာပါ။
ေ၀းခဲ့ၾကတယ္
အလူးအလဲကုိေ၀းခဲ့ၾကတယ္
မၾကားႏုိင္ေအာင္ေ၀းခဲ့ၾကတယ္
ျပန္မဆုံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိေ၀းခဲ့ၾကတာပါ
ဘယ္လုိသံသရာလမ္းေတြ ေကြးေကာက္ခဲ့လုိ႔ပါလိမ့္။
တခ်ဳိ႕က ကဗ်ာနဲ႔လြမ္း
တခ်ဳိ႕က သီခ်င္းနဲ႔တမ္းတ
တခ်ဳိ႕က အေတြးနဲ႔ ေၾကကြဲ
တခ်ဳိ႕က ေ၀ဒနာနဲ႔ ရႈိက္ငင္
အေမ... အေမ.... အေမ...။
ျပန္ဆုံမယ့္တရက္
ေန၀င္ေနထြက္ မေရမရာနဲ႔ တြက္ခ်က္
ေသခ်ာပါတယ္
အေမကုိလြမ္းဘူးသူတုိင္း
ဒုကၡနဲ႔ရင္ဆုိင္ႀကံဳဘူးလုိ႔ျဖစ္မယ္
အေမကုိခ်စ္ရေကာင္းမွန္းသိသိလာတယ္။
ဒုကၡနဲ႔တခါႀကဳံတုိင္း
ခလုပ္ထိတုိင္း
“တ”ရလြန္းလုိ႔
လက္ညဳိးညႊန္ရာ အေမျဖစ္ပါေစလုိ႔ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ျပည့္စုံ
Sunday, January 13, 2008
ဒါဏ္ရာရ သစ္ပင္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment