ဟုိး… အေ၀းျမင့္ျမင့္မွာ ပ်ံသန္းတဲ့
စင္ေရာ္ ငွက္ေတြကုိျမင္တုိင္း
ငါ့စိတ္ထဲမွာ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့
ခံစားခ်က္ေတြ တဆစ္ဆစ္ခံစားေနရတယ္…။
ေလႏွင္ရာလြင့္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္
ရႈံးနိမ့္မႈေတြ အထပ္ထပ္ထမ္းပုိးရင္း
ကံၾကမၼာရဲ႕လွည့္ကြက္ေအာက္မွာ
ရူးသြပ္ခဲ့တဲ့ေန႔ေတြဆုိရင္ မာယာတုံ႔ျပန္မႈေတြေတာင္
တကယ့္ေလာက နိဗၺာန္အမွတ္နဲ႔ေပါ့….။
အခုေတာ့ ….
ေအးစက္စက္ အၿပဳံးနဲ႔
သဘာ၀တရားႀကီးကေတာင္
ေလွာင္ေျပာင္ေနၾကၿပီေလ….။
အခုခ်ိန္ဆို အေမက်န္းမာပါစ
စိတ္ထဲကပဲ ဆုေတာင္းေနရတာ
သားတစ္ကုိယ္ေကာင္း ဆန္ေနသလားမသိ
ေအးျမတဲ့ အေမ့ေမတၱာရိပ္ကုိ
ဆာေလာင္လြန္းလုိ႔ ျမည္တမ္းေနတဲ့အသံကုိ
အေမကုိ လြမ္းဘူးသူတုိင္း ၾကားႏုိင္ပါရဲ႕…။
အုိ… အဖ ဘုရားသခင္
မႀကံမရာ မေတာင္းပါဘူး….
သံသရာေကာင္းေအာင္ေတာ့….
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမာၻသစ္တစ္ခု ေပးသနားေတာ္မူပါ…။
Anonymous
Monday, November 10, 2008
ရင္ထဲက ပဲ့တင္သံ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ေအးျမတဲ့ အေမ့ေမတၱာရိပ္ကုိ
ဆာေလာင္လြန္းလုိ႔
wanna stay a while near my mom..
but.................so call life
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ မိဘေမတၱာဖြဲ႔ကဗ်ာေလာက္ ရင္ကုိထိတာမရွိဘူး ဒါမ်ဳိးေလးေတြအမ်ားၾကီး ေရးႏုိင္ပါ
ေစဗ်ာ
ko pyae chone gyi a lar lae thar dae naw...
Post a Comment